কলৰ বাগিচা তুমি জানো দেখিছা
সমুদ্ৰ পৃষ্ঠৰপৰা ৩০০০ ফুট ওপৰত এখন সৰু উৰাজাহাজ। পাইলটৰ আসনত ৰাজীৱ দত্ত। তলত গভীৰ অৰণ্য। সৰু প্ৰ'পেলাৰ প্লেনখন উৰুৱাই বৰ্ষাৰণ্যখন পাৰ হোৱাৰ কামটো হাতত লওঁতে এক মুহূৰ্ত্তৰ বাবেও আহিবলগীয়া বিপদৰ কথা নভৱা পাইলটজনৰ মনোভাৱ সলনি হবলৈ পিছে বেছি পৰ নালাগিল। বিমানখনৰ ইঞ্জিনটো হঠাতে বিকল হৈ পৰিল! এটা দীঘলীয়া উশাহ লৈ তেওঁ তলৰ বিশাল সেউজীয়া বননীখন স্কেন কৰিবলৈ ধৰিলে। বিমানখনৰ লগতে তাত মজুদ অত্যাধিক জ্বলনশীল ১৬০ গেলন ডিজেল নিৰাপদে নমাই আনিবলৈ হাতত সময় মাত্ৰ পাঁচমিনিট। মৃত্যুৰ কাউণ্ট ডাউন ইতিমধ্যে আৰম্ভ হৈ গৈছিল। ৩০০ - ২৯৯ - ২৯৮ - ২৯৭ ...... তেওঁ এটা পোৰ্টেবল ৰেডিঅ'ৰ যোগেদি আসন্ন দুৰ্ঘটনাৰ বিষয়ে বাৰে বাৰে সংকেট পঠিয়ালে। পিছে কোনো ব্যক্তিয়ে শুনিব পৰাকৈ সেই সংকেটৰ তৰংগদৈৰ্ঘ্য আছিল তেনেই সামান্য। তথাপিও বজাই ৰাখিছিল ৰেডিঅ'টো আৰু উল্লেখ কৰিছিল যে গন্তব্যস্থলৰ প্ৰায় আধা পথত যিকোনো মুহূৰ্ত্ততে বিমানখন ধ্বংস হ'ব পাৰে। বিমানখন তললৈ নামি অহাৰ লগে লগে, পাইলটজনে তলত খেজুৰ গছেৰে ভৰা এটা সৰু উপত্যকা দেখিবলৈ পালে। তেওঁৰ মগজুটোৱে ক্ষিপ্ৰ গতিৰে চিন্তা কৰিবলৈ ধৰিলে - "খেজুৰ গছৰ অৰ্থ ও
